عبدالرحمان بن موسی هواریعبدالرحمان بن موسی هوارّی ادیب، فقیه و مفسر قرن سوم قمری بود. وی مالکی‌مذهب و اولین کسی بود که فقه و علم عربیت را در اندلس جمع کرد و تفسیر القرآن اثر او است. ۱ - معرفی اجمالیابوموسی عبدالرحمان بن موسی هوارّی مغربی اندلسی اهل استجه، [۱]
ابن فرضي، عبد الله، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج۱، ص۳۰۰.
از نواحی قرطبه اندلس و مالکی مذهب بود. در ایام حکومت عبدالرحمان بن معاویه (۲۰۶ ق-۲۳۸ ق) جهت تحصیل علم به مسافرت رفت و از سفیان بن عیینه و مالک بن انس (م ۱۷۹ ق) اخذ علم نمود و ادبیات عرب را در عراق نزد اصمعی و ابوزید انصاری آموخت. در راه بازگشت به وطن، کتاب‌هایش در دریا ریخته شدند و از بین رفتند، از این رو مردم به خاطر بازگشت وی تبریک، و به خاطر از بین رفتن کتبش به وی تعزیت می‌گفتند و او پاسخ می‌داد که ذهب الخرج و بقی الدرج آنچه در خارج بود، از بین رفت و آنچه در سینه‌ام بود، حفظ شد. هوارّی پس از مراجعت، از طرف عبدالرحمان بن حکم در حدود ۲۲۸ ق قاضی استجه شد. رجال نویسان وی را فصیح از نظر اعراب، حافظ در فقه و تفسیر و قرائات دانسته‌اند. [۸]
ابن فرضي، عبد الله، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج۱، ص۳۰۰.
ابوموسی اولین کسی بود که فقه و علم عربیت را در اندلس جمع کرد.۲ - آثارتفسیر القرآن اثر ابوموسی است که محمد بن احمد عتبی آن را گزارش کرده است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۴۳، برگرفته از مقاله «عبدالرحمان بن موسی هوارّی». رده‌های این صفحه : قاضیان اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | مفسران اهل سنت قرن 3 (قمری) | نحویان اهل سنت | نحویان قرن 3 (قمری)
|